Η συγκεκριμένη ενότητα αποτελείται από δύο βασικές υποενότητες. Η πρώτη αφορά βασικές θεωρητικές προσεγγίσεις στο πεδίο της Σχολικής Ψυχολογίας (1η και 2η Συνεδρία), και η δεύτερη Προγράμματα παρέμβασης στο σχολικό περιβάλλον (3η και 4η Συνεδρία). Με την παρακολούθηση της συγκεκριμένης ενότητας, ο επιμορφούμενος εξοικειώνεται με τις έννοιες της «Ευεξίας στη Σχολική κοινότητα», καθώς και της Θετικής ψυχολογίας και της Συστημικής προσέγγισης, δύο βασικών αξόνων, που διαμόρφωσαν το εννοιολογικό πλαίσιο για την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών στο σχολείο.

Με τη συμμετοχή του στις συνεδρίες της συγκεκριμένης ενότητας, ο επιμορφούμενος θα έχει εξοικειωθεί με την έννοια των κινήτρων στη σχολική τάξη, καθώς και με τα είδη των κινήτρων. Επίσης, θα έχει αποκομίσει μία πρώτη γνώση, αναφορικά με υπάρχουσες θεωρίες κινήτρων, καθώς και για τρόπους εφαρμογής τους, για τη διαμόρφωση ενός θετικού περιβάλλοντος στο πλαίσιο της σχολικής τάξης.

Στην παρούσα ενότητα παρουσιάζονται βασικά μοντέλα για τη συνεργασία σχολείου – οικογένειας, ως βασικών πλαισίων που συμβάλλουν σημαντικά στην ανάπτυξη των παιδιών. Τονίζεται η σημασία της επικοινωνίας – συνεργασίας των δύο αυτών πλαισίων, για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού – μαθητή. Μέσω της παρακολούθησης των συνεδριών της συγκεκριμένης ενότητας, ο επιμορφούμενος θα έχει αποκτήσει την ικανότητα να κατανοεί τη σχέση και συνεργασία μεταξύ σχολείου και οικογένειας, υπό το πρίσμα διαφορετικών μοντέλων, καθώς επίσης και τη γνώση για τους παράγοντες που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη μαθησιακή επίδοση και ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών – μαθητών.

Στην παρούσα ενότητα γίνεται αναφορά στις προσεγγίσεις μέσω των οποίων οι ψυχολογικές υπηρεσίες παρέχονται στη σχολική κοινότητα. Ταυτόχρονα, παρουσιάζεται η έννοια της κρίσης, καθώς και βασικές αρχές παρέμβασης σε περιπτώσεις κρίσης στο σχολικό περιβάλλον.

Μέσω της παρακολούθησης των συνεδριών της συγκεκριμένης ενότητας, ο επιμορφούμενος αποκτά μία πρώτη εικόνα για την έννοια των μαθησιακών δυσκολιών. Η Δυσλεξία, οι αιτιολογικοί παράγοντες των μαθησιακών δυσκολιών, οι συνοδές διαταραχές, καθώς και θέματα παρέμβασης σε περιπτώσεις μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες, αποτελούν μερικά  από τα επιμέρους θέματα που διαπραγματεύονται οι συνεδρίες της εν λόγω ενότητας.

Στην ενότητα αυτή παρουσιάζεται η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ – Υ), η Εναντιωτική Προκλητική Διαταραχή, καθώς και η Διαταραχή Διαγωγής, ως καταστάσεις με τις οποίες ο εκπαιδευτικός μπορεί να έρθει αντιμέτωπος μέσα στην τάξη.

Η Συστημική Προσέγγιση αποτελεί τη μία εκ των δύο θεωρητικών προσεγγίσεων, οι οποίες αποτέλεσαν τους άξονες, οι οποίοι διαμόρφωσαν το εννοιολογικό πλαίσιο, που αποτέλεσε τη βάση για την παροχή ψυχολογικών υπηρεσιών, καθώς και για το σχεδιασμό και την εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης στη σχολική κοινότητα. Ταυτόχρονα, γίνεται αναφορά σε βασικές  τεχνικές διαχείρισης των «δύσκολων συμπεριφορών», βασισμένες στην Οικοσυστημική προσέγγιση. Με την παρακολούθηση της ενότητας, ο επιμορφούμενος θα έχει αποκτήσει την  ικανότητα να νοηματοδοτεί και να διαχειρίζεται τις δύσκολες συμπεριφορές, μέσα από μία διαφορετική οπτική. 

Σύμφωνα με τις θεωρίες ανάπτυξης που έχουν διατυπωθεί για να εξηγήσουν τα διάφορα αναπτυξιακά στάδια του ανθρώπου και κυρίως τη μέση σχολική και εφηβική ηλικία, θα εξετάσουμε τις σημαντικότερες κάνοντας μία ανασκόπηση των ιδεών των εμπνευστών και επιστημόνων. Ουσιαστικά, πρόκειται για επιμέρους μελέτη της Αναπτυξιακής Παιδοψυχολογίας και αφορά στη μελέτη των σκέψεων, των συναισθημάτων, των σχέσεων και της εν γένει συμπεριφοράς και των μεταβολών, ανάλογα με την ηλικία των παιδιών. Θα μελετήσουμε το θεωρητικό υπόβαθρο που διέπει το επιστημονικό πεδίο της Αναπτυξιακής Παιδοψυχολογίας. Επιπλέον, θα εξετάσουμε τους κοινωνικούς, ψυχολογικούς και γνωστικούς παράγοντες στην παιδική ή μέση σχολική ηλικία, η οποία προσδιορίζεται χρονικά από τα 6 μέχρι τα 12 χρόνια της ζωής. Στην ίδια λογική, θα διερευνήσουμε τα χαρακτηριστικά της εφηβικής ηλικίας που εκτείνεται από τα 13 έως τα 18 έτη. 

Μέσα σε μια κοινωνία που διαρκώς αλλάζει, με την χρήση της τεχνολογίας και τις κοινωνικές αλλαγές να επηρεάζουν τους τρόπους και το περιεχόμενο της ανθρώπινης επικοινωνίας και αναπόφευκτα και τους τρόπους εκπαίδευσης των μαθητών, η εισαγωγή νέων εννοιών και μεθόδων κρίνεται απαραίτητη για να αντιμετωπιστούν οι πολύ-επίπεδες εκπαιδευτικές προκλήσεις στο πλαίσιο ενός σχολείου, που ολοένα και περισσότερο εξελίσσεται, και αντιμετωπίζεται πλέον και στη διεθνή επιστημονική κοινότητα, ως σχολική κοινότητα. Μέσα στο πλαίσιο αυτό θα δούμε τους βασικούς χειρισμούς στους οποίους πρέπει να προβεί ο εκπαιδευτικός για να διευκολύνει τους μαθητές με διαφορετικούς ρυθμούς μάθησης: η διαχείριση της τάξης για την διαμόρφωση ενός αποτελεσματικού μαθησιακού περιβάλλοντος και οι βάσεις για τον σχεδιασμό και τις στρατηγικές της διδασκαλίας, θα παρουσιαστούν με γνώμονα τις ατομικές διαφορές των μαθητών. Ειδικότερα, θα γίνει αναφορά στη συμπεριληπτική εκπαίδευση, ως ενός εξαιρετικά σύγχρονου και ανθρώπινου τρόπου θεώρησης της ειδικής και γενικής αγωγής, που έχει ως προϋπόθεση την άρτια επαγγελματική συγκρότηση του εκπαιδευτικού. Τέλος θα αναφερθούμε στα ανοιχτά σχολεία, ενός θεσμού που υιοθετήθηκε στο πλαίσιο της αντικατάστασης του όρου του παραδοσιακού σχολείου ως κοινότητα μάθησης, για να συμπεριλάβει όχι μόνο τους μαθητές αλλά και τις οικογένειές τους – κατά μία ευρύτερη έννοια, ενός σχολείου ανοιχτού στην κοινωνία και στις πραγματικές ανάγκες των μελών της ευρύτερης σχολικής κοινότητας.